بازم تنگه غروبه ای خدا دلم تنگه

 هر جا که برم من آسمون همین رنگه

 ای آسمون کبود مگه من چه بد کردم

که دلم ز دام بلا نشود رها یک دم

 دانی دلم چه خواهد شهد از لبش چشیدن

از او به یک اشاره از من به سر دویدن

 ای آن که در ره تو از جان و سر گذشتم

 از کوچه تو دیشب با چشم تر گذشتم

ای آسمون کبود مگه من چه بد کردم

 که دلم ز دام بلا نشود رها یک دم